Het portfolio gaat verder dan de serie. Voorbeeld: maak je een serie van asielzoekers, een andere van zwervers en nog eentje van cowboys – kortom: reportagewerk – dan kan je hieruit een portfolio samenstellen, waarin je een beeld geeft van jouw werkwijze en zienswijze ten aanzien van de reportage-fotografie.
Zo kan het ook gaan over portret, landschap et cetera. Basis is dat je duidelijk maakt wat jouw stijl van werken is. Je werk moet herkenbaar zijn. De foto’s uit verschillende series moeten jouw karakter dragen. Ze vertonen dus overeenkomsten in de benadering, de aanpak, verwerking en presentatie.
Een portfolio is duidelijk groter dan een serie. Bij de Fotobond bijvoorbeeld dient een portfolio voor de Bondsmeesterklasse te bestaan uit twintig foto’s. Stel dat maar eens samen met bovengenoemde criteria. Geen sinecure!
Op de portfolio-avonden van de afdeling en subafdeling zie je zelden een portfolio, en vaak niet eens een serie. Kijk maar hoe vaak er gewoon wat werk wordt meegebracht waar men toevallig mee bezig was. Wat macrowerk zonder kop of staart, of een aantal landschappen van overal en nergens in zwart-wit en kleur, liefst door elkaar met verschillende passé-partouts (‘ja, dat had ik toch nog liggen’)